De eerste afspraak voor een interview kon niet doorgaan omdat meneer na een fikse operatie nog in het ziekenhuis lag. Ondanks de verzekering dat het echt niet nodig was, kregen we een paar dagen later een telefoontje dat meneer toch graag zijn medewerking verleent aan een interview. Als de huishoudster een week later de koffie heeft ingeschonken in de klassieke Engelse kopjes zijn we er helemaal klaar voor. Luitenant-Generaal b.d. Gijsbers zit op zijn praatstoel, mevrouw Gijsbers vult aan. In 1944 meldde de heer Gijsbers zich als oorlogsvrijwilliger. Na de oorlog volgde hij in Engeland de opleiding tot officier en diende hij enkele jaren in het voormalig Nederlands-Indië. Na omzwervingen in Nederland kwamen de heer en mevrouw Gijsbers uiteindelijk via Wassenaar in Apeldoorn terecht. In 1977 werd de heer Gijsbers hier aangesteld als commandant van het eerste legerkorps.
Van 21 juni 1977 tot nu
“We vonden een huis aan de Koninginnelaan. Het moest ingericht en opgeknapt worden. Er zat veel tijdsdruk op vanwege de verhuisdatum. We vonden een Apeldoorns bedrijf dat beide kon. De eerste offerte heb ik nog kunnen vinden tussen oude paperassen. De jonge uitvoerder van het schilderwerk was Steven Jansen. We waren bijzonder onder de indruk van het vakmanschap dat de heer Jansen tentoonspreidde en van de manier waarop hij leiding gaf aan twee leerlingschilders. Vandaar dat wij regelmatig terugkwamen met opdrachten, ook nadat Jansen voor zichzelf begon.”
Schilder met hoogtevrees
“Een keer hebben we een uitstapje naar een andere schilder gemaakt. Dat werd kort samengevat geen succes. De baas van het bedrijfje bleek te lijden aan hoogtevrees en stuurde daarom een jongeman de ladder op. Toen die op de eerste morgen een volle pot omkieperde was de maat vol en namen we afscheid.”
Piekfijn
“Zelf schilderen heb ik in al die jaren een keer geprobeerd. Alle verf afbranden, dan schuren, gronden, weer schuren. Wat een werk. Nee, daar had ik al snel mijn bekomst van. Ik laat dat liever aan vaklieden over. De vorige zomer nog is onze houten schuur grondig onderhanden genomen. Die staat er nu weer piekfijn bij.” Ook het tweede kopje koffie is geleegd. Meneer en mevrouw poseren nog even geduldig voor de fotograaf; de lila kleur van de tulpen staat mooi bij het vestje van mevrouw. En hoewel het erg koud is, poseren meneer en mevrouw ook nog graag even voor de keurig geschilderde schuur. Uiteraard in klassiek groen en wit.
n.b. Mevrouw Gijsbers is in 2013 overleden en meneer Gijsbers is in 2017 overleden.